Grazas a literatura, podemos acercarnos os transtornos mentais contados polas persoas que os padecen e aprender a ser un pouco máis comprensivos, entender o seu sufrimento, a súa interpretación da realidade e a non xulgalos pensando que nos somos fortes e no seu caso o faríamos doutro xeito.
Porque como dí @lavecinarubia “A ansiedade e a depresión non avisan. Non chaman, non poñen unha mensaxe nin sabes cando van chegar. Podes pensar que es forte, que a ti iso non te pasa, que ti aguantas. Pero chega un día que estás relaxada, logo de meses de tensión, de moitas bágoas contidas e moitos “estou ben” que non eran tal.
Van collendo sitio na túa vida pouco a pouco, un día non pos tacóns, outro non saes, outro non te maquillas e de súpeto decátaste de que vas no coche sen música. E choras máis que sorrís. E non gozas de nada e nada faiche feliz.
Ás veces non te sintes comprendida e iso doe.”
Comezamos esta sección de recomendación de libros protagonizados por persoas con transtornos mentais esperando que aporten algo de luz sobre o tema.
“Miss Dalloway” de Virgina Woolf
A primeira vista, a historia de Miss Dalloway non parece outra cousa que unha mirada un pouco displicente sobre o existencialismo. Pero a medida que avanza a narración, Virginia Woolf constrúe unha perspectiva certeira, durísima e sobre todo real sobre a depresión. Faino a través desa perspectiva case bucólica sobre a vida da muller da súa época, afectada da soidade e falta de propósito pero sobre todo, a través dun tipo dunha profunda dor espiritual que raras veces analízase a profundidade. As personaxes de Woolf non só se moven no medio dunha serie de percepcións sobre a angustia mental e intelectual, senón que ademais, cuéstionanse así mesmos nun traxecto case iniciático sobre o sufrimento persoal. Unha obra que construíu toda unha nova forma de comprender diversos trastornos mentais e que permitiu á súa autora, quizais, analizar as súas propias dores a través da literatura.
“Furiosamente feliz” de Jenny Lawson
Non hai maneira sinxela de tocar o tema das enfermidades mentais, pero sen dúbida, a maioría considera inapropiado que se analiza a través da risa e a sátira. Quizais, ese é o gran triunfo deste libro honesto e sinxelo: Lawson non só se burla do seu propios padecimientos de ansiedade senón que ademais, dótao dunha humanidade que desarma pola súa sinxeleza e conmovedora inocencia. Trátase dun relato aparentemente sinxelo que con todo, ofrece unha perspectiva moi realista e honesta sobre un mal do noso tempo como son os trastornos de pánico e ansiedade.
“Inocencia interrumpida” de Jenny Lawson
Tratouse quizais do primeiro libro que reflexionou sobre a depresión, os trastornos de ansiedade e outros padecementos mentais semellantes para o gran público lector. Autobiográfica, cunha prosa sinxela e ademais, construída baixo unha estrutura sinxela e suxestiva, logra non só unha reflexión profunda sobre a dor emocional senón tamén da adolescencia, a primeira mocidade feminina e sobre todos, as dores emocionais da convulsa xeración que sobreviviu á década dos sesenta e que o libro tenta retratar nun fresco detallado e anecdótico. Unha obra discreta que o seu xemelgo cinematográfico eclipsou pero que aínda conserva certo encanto nostálxico.
“El hotel blanco” de D. H. Thomas
Con toda probabilidade, o máis sorprendente da trama é a súa narrativa circular, que parece englobar varias dimensións de tempo e percepción unidas a través da percepción da psicanálise como peza angular da historia que tenta contar. O escritor D. H. Thomas non só logra ensamblar unha novela crible a través do recurso de ensamblar todo tipo de pezas e escenas que a primeira vista parecen non calzar senón que ademais, logra elaborar unha serie de profundas visións sobre o onírico, a tolemia, os terrores e ideais da mente humana que sorprende pola súa beleza. Como obra de complexa lectura que é, trátase sen dúbida dunha percepción durísima sobre a conciencia humana e as múltiples maneiras como pode percibirse así mesma.
moitas grazas por nutrirnos constantemente!